In de bloedhete zomer van 1976 moest Richard
opeens een aantal belangrijke knopen doorhakken.
De aanleiding daarvoor was de toenemende
bemoeienis van de KEN(ml) met Richards privéleven.
Niet alleen het persoonlijke was politiek, ook de tijd
... je agenda ... Het argument dat je geen tijd had
werd van tafel geveegd met het argument: een dag
heeft 24 uur ... Pak je agenda maar eens ... als je
teveel taken zou hebben ... moeten we maar eens over
je prioriteiten gaan praten. En ook de totale
verburgerlijking sloeg toe. Men ging trouwen ...
probeerde Richard aan een LVK-meisje te koppelen.
Moest hij zijn haar niet eens laten knippen ... hoe
kon je een lichtend voorbeeld voor de arbeidersklasse
zijn ... kortom ... Richard hield het voor gezien.
Net toen hij voor de kantonrechter moest verschijnen
wegens huurschuld, belde het uitzendbureau dat ze een
baantje hadden als kwaliteitscontroleur in een blikfabriek
... wel ploegendienst maar ja ... schulden afbetalen ...
en dan zou hij een nieuwe studie beginnen. Maar eerst
bracht hij 1977 door als soldaat-schrijver bij de
grenadiers in de Saxen Weimar Kazerne.
